Poznaj informacje na temat przyjęcia i odrzucenia spadku
W chwili śmierci człowieka następuje otwarcie spadku. W tym momencie dla spadkobierców rozpoczyna bieg termin do złożenia oświadczenia woli o przyjęciu spadku wprost, z dobrodziejstwem inwentarza lub jego odrzuceniu. Na złożenia mamy 6 miesięcy od otwarcia spadku lub od chwili dowiedzenia się przez spadkobiercę o tytule swojego powołania.
Na czym polega przyjęcie spadku przez spadkobiercę?
Przyjęcie spadku wprost oznacza przyjęcie wszystkiego, co do spadku wchodzi- zarówno aktywów jak i pasywów. Ważną informacją jest również taka, iż jeśli nie złożymy w terminie 6 miesięcy oświadczenia o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza lub o odrzuceniu spadku- wówczas z mocy prawa nastąpi przyjęcie spadku wprost. Nie ma możliwości przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia, nie możemy powoływać się na nieznajomość prawa. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza powoduje, że odpowiedzialność za długi spadkodawcy ograniczona jest tylko do wysokości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku (rzeczywista wartość schedy). W tym przypadku – wbrew powszechnemu przekonaniu – także odpowiadamy za długi całym naszym majątkiem, tylko odpowiedzialność ta jest ograniczona kwotowo do rzeczywistej wartości spadku.
Kolejną możliwością jest złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku. Jest to najbardziej radykalny krok, który dodatkowo niesie zagrożenie, iż przerzucimy długi na dalszych członków rodziny. W chwili odrzucenia spadku traktuje się takiego spadkobiercę, jakby sam nie dożył otwarcia spadku. Kiedy sami mamy dzieci- to one wchodzą w nasze miejsce i to one stają się spadkobiercami. Jeśli są małoletnie nie możemy samodzielnie złożyć oświadczenia w ich imieniu. Konieczna jest w takim przypadku zgoda sądu opiekuńczego, bowiem czynność ta przekracza zwykły zarząd majątkiem małoletniego.
Przy podejmowaniu decyzji warto pamiętać, iż osoby małoletnie przyjmują spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Oświadczenia o przyjęciu spadku, prostym albo z dobrodziejstwem inwentarza, a także o jego odrzuceniu, mogą być złożone:
– przed sądem właściwym dla miejsca zamieszkania,
– u notariusza.
Oświadczenie nie może zostać odwołane. Nie może być też złożone pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.
Często utożsamiamy instytucję odrzucenia spadku i zrzeczenia się go. Są one jednak zupełnie różne, różne też są ich skutki.
Kiedy odrzucenie spadku to tylko i wyłącznie wyraz woli spadkobiercy, niezależna od woli spadkodawcy i możliwe jest wyłącznie po śmierci spadkodawcy, tak zrzeczenie się spadku to wynik umowy między spadkodawcą i spadkobiercą. Umowa ta- zawarta rzecz jasna jeszcze za życia przyszłego spadkodawcy, powinna mieć formę aktu notarialnego. Zrzeczenie się spadku oznacza wyłączenie również od spadkobrania zstępnych spadkobiercy. Aby uniknąć wyłączenia zstępnych, zapis taki powinien pojawić się w samej umowie. Jeżeli sam masz zostać spadkobiercą, postaraj się o konsultację prawną z kancelarią– prawnicy pomogą Ci podjąć właściwe kroki w przypadku chęci przyjęcia bądź odrzucenia spadku.
Spadek po mężu, żonie, rodzicach
W wypadku dziedziczenia testamentowego spadkodawca w testamencie określa kto dziedziczy po nim majątek lub sporządzając testament negatywny, określa kto jest z dziedziczenia wyłączony (wydziedziczenie). W wypadku gdy zmarły spadkodawca nie zostawił testament, obowiązuje dziedziczenie ustawowe i przepisy prawa spadkowego, które dokładnie określają kolejność spadkobierców, powiązanych ze spadkodawcą stosunkiem pokrewieństwa, małżeństwa lub przysposobienia. Wedle ustawy w pierwszej kolejności spadek dziedziczą dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych, jednak prawo spadkowe stoi przede wszystkim po stronie małżonka spadkodawcy i broni jego interesu: małżonek spadkodawcy nie może dziedziczyć mniej niż 1/4 spadku. Oznacza to, że jeśli przykładowo spadkodawca miał żonę i dwoje dzieci to wtedy wszyscy otrzymują po 1/3 spadku. Jeśli pozostawiłby żonę i czworo dzieci to wtedy żona otrzymuje 1/4 wartości spadku, natomiast czworo dzieci pozostałe 3/4 spadku do podziału.
W sytuacji gdy spadkodawca nie pozostawił po sobie dzieci, prawo do spadku mają jego małżonek oraz jego rodzice. Udział każdego z rodziców, który dziedziczy wraz z małżonkiem, wynosi 1/4 spadku. W tej sytuacji prawo spadkowe także uprzywilejowuje małżonka zmarłego spadkodawcy. W wypadku gdy do spadku powołani się małżonek oraz rodzice spadkodawcy, małżonkowi nie może przypaść mniej niż 1/2 spadku. Przykładowo: jeśli spadkodawca pozostawił żonę i oboje jego rodzice żyją, wtedy żona dziedziczy 1/2 spadku, ojciec 1/4 pozostawionego majątku i matka 1/4 majątku. W sytuacji gdy w chwili śmierci spadkodawcy nie żyje jedno z jego rodziców, na jego miejsce wchodzi rodzeństwo spadkodawcy, które dziedziczy część spadku ustawowo przynależną rodzicowi. Zatem: gdy do spadku powołani są żona spadkodawcy, jego matka lub ojciec oraz dwie siostry, spadek dzielony jest w proporcjach – 1/2 spadku dla żony, 1/4 dla matki lub ojca oraz 1/4 dla dwóch sióstr (do podziału).
Analogicznie dziedziczenie po rodzicach określone jest w prawie spadkowym. Jeśli zmarły spadkobierca będący rodzicem nie pozostawił testamentu, zaczyna obowiązywać dziedziczenie ustawowe. W sytuacji gdy zmarł jeden rodzic, a drugi żyje, otrzymuje on nie mniej niż 1/4 majątku, a pozostała część przypada dzieciom spadkodawcy do podziału. Gdy umiera drugi rodzic, całość spadku dzielona jest między dzieci zmarłego spadkodawcy. Sytuacja komplikuje się, gdy nie żyje jedno z rodzeństwa, któremu ustawowo przypada część spadku. Wtedy w jego miejsce wchodzą zstępni rodzeństwa. Przykładowo: zmarły spadkodawca pozostawił żonę, matkę, dwie siostry oraz dwóch bratanków po zmarłym wcześniej bracie. W tej sytuacji 1/2 spadku dziedziczy żona, 1/4 matka spadkodawcy, zaś 1/4 dwie siostry zmarłego oraz dwóch bratanków. Wówczas udział bratanków wynosi 1/3 z 1/4.
Informacje prawne ♦ http://labentowicz.com